Napag-usapan pa lamang natin ang tungkol sa isang bahagi ng pangkalahatang kapaligiran, iyon ay, ang mga kundisyong kinakailangan para sa kaligtasan ng buhay ng tao na inihanda ng Diyos para sa sangkatauhan mula pa noong nilikha Niya ang mundo. Napag-usapan pa lamang natin ang tungkol sa limang bagay, at ang limang mga bagay na ito ay ang pangkalahatang kapaligiran. Ang ating susunod na tatalakayin ay malapit na kaugnay sa bawat buhay ng tao sa kanyang laman. Ito ay isang kinakailangang kondisyon na mas tumutugma sa at mas kaugnay ng buhay ng tao sa kanyang katawang-tao. Ang bagay na ito ay pagkain. Nilikha ng Diyos ang tao at inilagay siya sa isang angkop na kapaligirang may buhay. Pagkatapos, kinailangan ng tao ang pagkain at inumin. Nagkaroon ang tao ng nasabing pangangailangan, kaya gumawa ang Diyos ng mga paghahandang iyon para sa tao. Kung gayon, makikita mo ang bawat hakbang ng gawa ng Diyos at ang bawat bagay na ginagawa Niya ay hindi lamang mga salitang walang laman, ngunit ito ay aktuwal na isinasagawa. Ang pagkain ba ay isang bagay na hindi kayang mawala ng tao sa kanilang pang-araw-araw na buhay? (Oo.) Ang pagkain ba ay mas mahalaga kaysa hangin? (Sila ay parehong mahalaga.) Pareho silang mahalaga. Pareho silang mga kundisyon at mga bagay na kailangan para sa kaligtasan ng buhay ng tao at pinapanatili ang pagpapatuloy ng buhay ng tao. Mas mahalaga ba ang hangin o mas mahalaga ang tubig? Mas mahalaga ba ang temperatura o mas mahalaga ang pagkain? Lahat sila ay mahalaga. Hindi maaaring mamili ang mga tao dahil hindi maaaring mawala ang anuman sa mga ito. Isa itong totoong problema, hindi isang bagay na maaari mong piliin. Hindi mo alam, ngunit alam ng Diyos. Kapag nakita mo ang mga bagay na ito, mararamdaman mong, “Hindi ko kayang walang pagkain!” Ngunit kung ikaw ay inilagay doon kaagad matapos kang likhain, malalaman mo ba na kakailanganin mo ng pagkain? Hindi mo malalaman, ngunit alam ng Diyos. Ito lamang ay kapag nagutom ka at nakita na mayroong mga prutas na nasa mga puno at mga butil na nasa lupa para iyong kainin na iyong mapagtantong, “Oh, kailangan ko ng pagkain.” Iyon lamang ay kapag nauuhaw ka at gustong uminom ng tubig na iyong mapagtatantong, “Kailangan ko ng tubig. Saan ako makakahanap ng tubig?” Makakakita ka ng isang bukal ng tubig sa iyong harapan, kaya iinom ka mula rito. Sasabihin mo, “Ang inuming ito ay napakasarap. Ano ito?” Ito ay tubig, at ito ay inihanda ng Diyos para sa tao. Kung sa pagkain, hindi mahalaga kung nakakakain ka ng tatlong beses sa isang araw, dalawang beses, o maging higit pa roon; samakatuwid, ang pagkain ay isang bagay na hindi kayang mawala ng tao sa kanilang pang-araw-araw na buhay. Ito ay isa sa mga bagay na kailangan para sa pagpapanatili ng normal na pagkaligtas ng buhay ng katawan ng tao. Kung gayon, saan pangunahing nagmumula ang pagkain? Una, nagmumula ito sa lupa. Ang lupa ay unang inihanda ng Diyos para sa sangkatauhan. Ang lupa ay angkop para sa kaligtasan ng buhay ng iba’t ibang halaman, hindi lamang para sa mga puno o damo. Inihanda ng Diyos para sa sangkatauhan ang mga buto ng lahat ng uri ng mga butil at iba’t ibang pagkain, pati na rin ang angkop na lupa at lupain para tamnan ng tao, na magbibigay sa kanila ng pagkain. Anong mga uri ng pagkain ang naroon? Dapat kayong maging malinaw dito. Una, mayroong iba’t ibang uri ng mga butil. Ano ang mga kasama sa mga butil? Ang trigo, dawang foxtail, dawang proso, bigas…, ang mga bagay na mayroong ipa. Ang mga sereal na pananim ay nakabukod din sa iba’t ibang mga uri. Mayroong maraming uri ng mga sereal na pananim mula sa timog hanggang sa hilaga, gaya ng sebada, trigo, obena, at bakwit. Iba’t ibang mga uri ay naangkop na mapatubo sa iba’t ibang mga rehiyon. Mayroon ding iba’t ibang uri ng bigas. Ang timog ay mayroong sarili nitong mga sari-saring klase ng bigas, na mas mahaba at angkop sa mga tao mula sa timog dahil hindi ito masyadong malagkit. Dahil ang klima ay mas mainit sa timog, kailangan nilang kumain ng mga sari-saring klase gaya ng indica rice. Hindi ito maaaring maging masyadong malagkit dahil hindi nila ito makakain at mawawalan sila ng gana. Ang kanin na kinakain ng mga tao sa hilaga ay mas malagkit. Dahil ang hilaga ay laging mas malamig, kailangan nilang kumain ng mas malagkit na kanin. Dagdag pa rito, mayroong iba’t ibang uri ng patani. Ang mga ito ay tumutubo sa ibabaw ng lupa. Mayroon ding mga pinatubo sa ilalim ng lupa, gaya ng mga patatas, kamote, gabi, at marami pang iba. Ito ang iba’t ibang mga butil, isang pangangailangan para sa pang-araw-araw na pagkain at inumin ng mga tao. Gumagamit ang tao ng iba’t ibang mga butil upang gumawa ng mga bihon, siopao, kanin, at bihong gawa sa kanin. Kumakain rin ang mga tao ng mga patatas at gumagamit ng mga patatas at mga kamote upang gumawa ng mga sangkap sa hilaw na pagkain. Ang gabi, na madalas ay kinakain ng mga tao sa timog, ay maaari ring maging sangkap sa hilaw na pagkain. Ibinigay ng Diyos ang iba’t ibang uri ng mga butil na ito nang masagana sa sangkatauhan. Bakit mayroong napakaraming mga sari-saring klase? Ang mga intensyon ng Diyos ay maaaring mahanap doon: Sa kabilang banda, ito ay upang maangkop sa iba’t ibang mga lupa at klima sa hilaga, timog, silangan, at kanluran; sa kabilang dako, ang iba’t ibang bahagi at nilalaman ng mga butil na ito ay kaisa sa iba’t ibang bahagi at nilalaman ng katawan ng tao. Kaya lamang panatilihin ng mga tao ang iba’t ibang mga sustansya at bahagi na kailangan para sa kanilang mga katawan sa pamamagitan ng pagkain ng mga butil na ito. Kahit na ang pagkain sa hilaga at timog ay magkaiba, mayroon silang mas maraming pagkakapareho kaysa pagkakaiba. Ang mga pagkaing ito ay kayang masiyahan ang normal na mga pangangailangan ng katawan ng tao at kayang panatilihin ang normal na pagkaligtas ng buhay ng katawan ng tao. Kaya, ang dahilan kung bakit ang mga uri na nilikha sa iba’t ibang mga lugar ay masyadong marami ay dahil kailangan ng katawan ng tao ang binibigay ng mga nasabing pagkain. Kailangan nila kung ano ang ibinibigay ng iba’t ibang mga pagkaing pinatubo mula sa lupa upang panatilihin ang normal na pagkaligtas ng buhay ng katawan ng tao at matamo ang normal na pamumuhay ng tao. Nauunawaan ninyo ba? (Oo.) Ang mga patatas ay tumutubo sa hilaga. Ang kalidad ng mga patatas sa hilaga ay napakaganda. Kapag walang butil ang mga tao para kainin, ang mga patatas ay maaaring maging pangunahing sangkap ng kanilang pagkain upang maaari nilang mapanatili na makakain ng tatlong beses sa isang araw. Ang mga patatas ay maaaring din maging panustos ng pagkain. Ang mga kamote ay hindi kasing-ganda ng mga patatas pagdating sa kalidad, ngunit maaari pa ring magamit ng tao bilang pagkain upang mapanatili ang kanilang pagkain ng tatlong beses sa isang araw. Kapag ang mga butil ay hindi pa makukuha, maaaring gamitin ng mga tao ang mga kamote upang punuin ang kanilang mga tiyan. Ang gabi ay maaari din gamitin sa parehong paraan. Samakatuwid, masyadong mapagbigay ang Diyos sa sangkatauhan. Ang iba’t ibang mga pagkain na ibinigay ng Diyos sa mga tao ay hindi mapurol—sila ay napakalawak ng saklaw. Kung gusto ng mga tao na kumain ng sereal, maaari silang kumain ng mga sereal. Maaaring sabihin ng iba na, “Hindi ko gusto ang kumain ng mga bihon, gusto kong kumain ng kanin,” at maaari silang kumain ng kanin. Mayroong lahat ng klase ng bigas—mahabang butil na bigas, maliit na butil ng kanin, at kaya nilang mapasiya ang mga panlasa ng mga tao, tama? Kung gayon, kung kakain ang mga tao ng mga butil na ito—hanggang hindi sila masyadong mapili o masyadong maselan sa kanilang pagkain—hindi sila magkukulang sa nutrisyon at magagarantiyang mamuhay nang malusog hanggang pagtanda. Iyon ang orihinal na ideya ng Diyos sa Kanyang isip noong ibinigay Niya ang pagkain sa sangkatauhan. Ang katawan ng tao ay hindi maaaring walang mga bagay na ito—hindi ba ito isang realidad? (Oo.) Hindi kayang maresolba ng mga tao ang mga tunay na problemang ito, ngunit inihanda na ng Diyos at pinag-isipan ito. May mga bagay na noon pa inihanda ng Diyos para sa sangkatauhan, at inihanda ang mga ito nang masagana. Ito ay isang katotohanan.
Binigyan ng Diyos ang tao ng higit pa sa mga ito—mayroon ding mga gulay. Kapag kumakain ka ng kanin, kung kanin lang ang iyong kinakain, maaaring magkulang ka sa nutrisyon. Kung ipinirito mo ang ilang maliliit na ulam o maghalo ng isang ensalada upang iterno sa isang pagkain, kung gayon ang mga bitamina sa mga gulay at iba’t ibang bakas na elemento o ibang mga sustansya ay makakayanan ding ibigay ang mga pangangailangan ng katawan ng tao sa isang napakanormal na paraan. Kapag hindi kumakain ang mga tao ng mga pangunahing pagkain ay maaari rin silang kumain ng ilang prutas, tama? Minsan, kapag kailangan ng mga tao ng mas maraming likido o ibang mga sustansya o magkakaibang mga lasa, mayroon ding mga gulay at prutas para ibigay ito. Dahil ang mga lupa at klima sa hilaga, timog, silangan at kanluran ay magkakaiba, mayroon din silang magkakaibang sari-saring klase ng mga gulay at prutas. Dahil ang klima sa timog ay masyadong mainit, ang karamihan ng mga prutas at gulay ay malamig na uri na kayang balansehin ang lamig at init sa mga katawan ng tao kapag kinakain sila ng mga tao. Sa kabilang banda, mayroong mas kaunting sari-saring klase ng mga gulay at prutas sa hilaga, ngunit sapat pa rin para sa tao ng hilaga upang tamasahin. Hindi ba tama iyon? (Oo.) Gayunman, dahil sa mga pag-unlad ng lipunan noong mga huling taon, dahil sa mga binansagang pag-usbong ng lipunan, pati na rin ang mga pagsulong sa transportasyon at pakikipag-usap na nag-uugnay sa hilaga at timog at silangan at kanluran, ang mga tao sa hilaga ay maaari ring kumain ng ilang mga prutas, mga lokal na espesyalidad o mga gulay mula sa timog, kahit buong taon. Sa paraang iyon, kahit na ang mga tao ay kayang mapasiya ang kanilang mga gana at materyal na pagnanasa, ang kanilang mga katawan ay sasailalim nang hindi sinasadya sa magkakaibang mga antas ng pinsala. Ito ay dahil sa mga pagkaing inihanda ng Diyos para sa sangkatauhan, mayroong mga pagkain at mga prutas at gulay na angkop para sa mga tao sa timog, pati na rin mga pagkain at mga prutas at mga gulay na angkop para sa mga tao sa hilaga. Iyon ay, kung ikaw ay ipinanganak sa timog, ang pagkain ng mga bagay mula sa timog ay napaka-angkop para sa iyo. Inihanda ng Diyos ang mga pagkain at mga prutas at mga gulay dahil ang timog ay may partikular na klima. Ang hilaga ay mayroong pagkain na kailangan para sa mga katawan ng mga tao sa hilaga. Ngunit dahil mayroong matakaw na gana ang mga tao, sila ay nadala nang hindi sinasadya sa daloy ng mga pag-unlad ng lipunan, na ginagawa sila nang hindi sinasadya na labagin ang mga nasabing mga kautusan. Kahit na nararamdaman ng mga tao na ang kanilang mga buhay ay mas maigi na ngayon, ang nasabing pagsulong ng lipunan ay nagdadala ng isang natatagong kapinsalaan sa mas marami pang mga katawan ng tao. Hindi ito ang gustong makita ng Diyos at hindi ang orihinal na ginusto ng Diyos noong dinala Niya ang lahat ng mga bagay at ang mga pagkaing ito, mga prutas, at mga gulay sa sangkatauhan. Ito ay ganap na dumating dahil sa sangkatauhang lumalabag sa mga kautusan ng kalikasan at nagsasagawa ng mga siyentipikong mga pag-unlad, at walang kinalaman sa Diyos.
Ang mga ibinigay ng Diyos sa sangkatauhan ay mayaman at marami, na bawat lugar ay mayroong kanilang sariling lokal na espesyalidad. Halimbawa, ang ilang mga lugar ay mayaman sa mga pulang datiles (karaniwang kilala bilang dyudyube), habang ang iba ay mayaman sa nogales, mga mani, o iba pang magkakaibang uri ng mga mani. Lahat ng mga materyal na bagay ay nagbibigay ng mga sustansya na kailangan ng katawan ng tao. Ngunit ibinibigay ng Diyos sa sangkatauhan ang mga bagay na ayon sa panahon at oras, at ibinibigay rin ang tamang dami sa tamang panahon. Ang sangkatauhan ay nag-iimbot ng mga pisikal na kasiyahan at katakawan, ginagawa itong madali upang labagin at pinsalain ang mga normal na kautusan ng pag-usbong ng tao mula nang nilikha Niya ang sangkatauhan. Bilang halimbawa, ating tingnan ang mga cherry, na dapat malaman ng lahat, tama? Kailan napapanahon ang cherry? (Hunyo.) Ang mga ito ay inaani bandang Hunyo. Sa ilalim ng mga normal na pagkakataon, kailan sila mauubos? (Agosto.) Sinisimulan ng mga tao ang pagkain nito mula noong panahon na naging madaling makuha ang mga ito, mula Hunyo hanggang Agosto, sa panahon ng dalawang buwan. Ang mga cherry ay sariwa lamang sa loob ng dalawang buwan, ngunit sa pamamagitan ng mga siyentipikong paraan may kakayahan na ngayon ang mga tao na pahabain ito sa 12 buwan, kahit hanggang sa susunod na panahon ng cherry sa susunod na taon. Ibig sabihin ay mayroong mga cherry buong taon. Ang kababalaghan bang ito ay normal? (Hindi.) Kung gayon, kailan ang pinakamagandang panahon upang kumain ng cherry? Ito ang panahon mula Hunyo hanggang Agosto. Lampas sa limitasyong ito, kahit gaano kasariwa mo ito pinapanatili, hindi sila magkakapareho ng lasa, ni hindi ito ang kailangan ng katawan ng tao. Sa oras na ang petsa ng pagkasira nito ay lumipas, kahit anong mga bagay na kemikal ang iyong gamitin, hindi mo makakayanang makuha ito sa kalagayan nito kapag ito ay pinatubo nang natural. Dagdag pa rito, ang panganib na dala ng mga kemikal sa mga tao ay isang bagay na walang kahit sino ang may kayang gumawa ng anuman upang alisin o mabago. Nauunawaan ninyo ba? Ano ang dinadala ng kasalukuyang ekonomiyang pang-merkado sa mga tao? Ang mga buhay ng mga tao ay parang naging mas mabuti, ang transportasyon sa lahat ng mga direksyon ay talagang naging maginhawa, at ang mga tao ay maaaring kainin ang lahat ng klase ng prutas sa anumang panahon ng taon. Ang mga tao sa hilaga ay madalas nakakakain ng mga saging at anumang pagkain, lokal na espesyalidad o prutas mula sa timog. Ngunit hindi ito ang buhay na nais na ibigay ng Diyos sa sangkatauhan. Ito ay dala ng mga pag-unlad na pang-siyensiya ng sangkatauhan. Ang dinala ng ekonomiyang pang-merkadong ito sa katawan ng tao ay isang paglabag ng mga normal na kautusan sa natural na pag-usbong ng tao. Ang dinala nito ay kapinsalaan at sakuna, hindi kasiyahan. Nauunawaan ninyo ba? (Oo.)
Tumingin. Binebenta ba ang mga ubas sa pamilihan sa lahat ng apat na panahon ng taon? (Oo.) Sa katunayan, nananatili lamang na sariwa ang mga ubas sa loob ng maikling panahon matapos pitasin ang mga ito. Kung itatago mo sila hanggang sa susunod na Hunyo, maaari pa ba silang tawaging mga ubas? Maari mo ba silang tawaging basura? Hindi lamang sa hindi na taglay ng mga ito ang orihinal na komposisyon ng mga ubas, ngunit mayroon din silang mas maraming kemikal. Matapos ang isang taon, hindi lamang sa hindi sariwa ang mga ito, ang mga sustansiya rin nila ay matagal nang nawala. Kapag kumakain ang mga tao ng ubas, nararamdaman nila: “Napakasaya! Sobrang kaaya-aya! Makakakain ba tayo ng mga ubas sa panahong ito 30 taon ang nakakalipas? Hindi ka makakakain nito kahit na gustuhin mo. Gaano kahanga-hanga ang buhay ngayon!” Kasiyahan ba talaga ito? Kung ikaw ay interesado, maaari kang humayo at mag-aral ng tungkol sa mga ubas na pinepreserba ng mga kemikal at makita lamang kung ano ang kanilang komposisyon at kung ang komposisyon na ito ay maaaring magdala ng anumang benepisyo sa mga tao. Isiping muli ang Kapanahunan ng Kautusan. Noong ang mga Israelita ay nasa daan matapos lisanin ang Ehipto, binigyan sila ng Diyos ng pugo at mana. Pinahintulutan ba ng Diyos ang mga tao upang preserbahin sila? (Hindi.) Ang ilang mga tao ay makitid ang isip at mga takot na hindi na magkakaroon pa nito sa susunod na araw, kaya nagtago sila ng kaunti. “Tipirin ito sakaling kailanganin natin ito mamaya!” Kung gayon, ano ang nangyari? Noong sumunod na araw, ito ay nabulok. Hindi hinayaan ng Diyos na mag-iwan sila ng anuman bilang pamalit dahil nagsagawa ang Diyos ng ilang mga paghahanda, na siyang nagsiguradong hindi sila magugutom. Ngunit hindi nagkaroon ang mga tao ng ganoong kumpiyansa at laging ninais na magtago ng kaunti dahil kanilang inisip: “Ang mga kilos ng Diyos ay hindi maaasahan! Hindi mo ito makikita at hindi mo ito mahahawakan. Mas mabuti pa ring magtago ng kaunti para mamaya. Kailangang maging handa dahil walang sinuman ang magbabantay sa iyo kung hindi ka makakahanap ng paraan sa sarili mo!” Kung iyong makikita, walang ganoong kumpiyansa ang sangkatauhan, ni tunay na pananampalataya sa Diyos. Palagi silang nag-iiwan ng kaunti para mamaya at walang kakayahang makita ang lahat ng pag-aaruga at pag-iisip sa likod ng inihanda ng Diyos para sa sangkatauhan. Palagi lamang silang walang kakayahang maramdaman ito, palaging hindi nagtitiwala sa Diyos, palaging nag-iisip na: “Ang mga kilos ng Diyos ay hindi maaasahan! Sino ang nakakaalam kung ibibigay ito ng Diyos sa sangkatauhan o kailan Niya ibibigay ito! Kung talagang gutom ako at hindi iyon ibibigay ng Diyos, kung gayon ay hindi ba ako magugutom? Hindi ba ako magkukulang sa nutrisyon?” Tingnan kung gaano kaliit ang kumpiyansa ng tao!
Ang mga butil, mga prutas at gulay, at ang lahat ng klase ng mga mani ay lahat mga pagkaing walang karne. Kahit na ang mga ito ay mga pagkaing walang karne, mayroon silang sapat na mga sustansiya upang punan ang mga pangangailangan ng katawan ng tao. Gayunpaman, hindi sinabi ng Diyos na: “Ang pagbibigay ng mga ito sa sangkatauhan ay sapat na. Maaaring kainin na lamang ng sangkatauhan ang mga ito.” Hindi tumigil ang Diyos doon at bagkus ay naghanda ng mga bagay na mas masarap pa ang lasa para sa sangkatauhan. Ano ang mga bagay na ito? Ito ang iba’t ibang uri ng karne at isda na nais ninyong makita sa inyong mga hapag kainan at kainin araw-araw. Mayroong maraming uri ng karne at isda. Ang lahat ng isda ay nabubuhay sa tubig; ang pagkakahabi ng kanilang karne ay kaiba kaysa sa karne na pinatubo sa ibabaw ng lupa at maaari silang magbigay ng iba’t ibang mga sustansya sa sangkatauhan. Ang mga katangian ng isda ay maaari ring magsaayos ng lamig at init sa katawan ng tao, kaya ang mga ito ay lubos na kapaki-pakinabang sa sangkatauhan. Ngunit kung ano ang masarap ay hindi maaaring abusuhin. Ito ay pareho pa ring kasabihang: Nagbibigay ang Diyos sa sangkatauhan ng tamang dami sa tamang oras, upang maaaring mamuhay nang normal at maayos na matamasa ang mga bagay na ito ayon sa panahon at oras. Ano ang kasama sa mga manok? Ang manok, pugo, kalapati, atbp. Maraming tao rin ang kumakain ng itik at gansa. Kahit na nagsagawa ang Diyos ng mga paghahanda, para sa mga napiling tao ng Diyos, nagkaroon pa rin ang Diyos ng mga pangangailangan at nagtakda ng partikular na saklaw sa Kapanahunan ng Kautusan. Ngayon ang saklaw na ito ay ayon sa indibidwal na panlasa at personal na pagkakaunawa. Ang iba’t ibang uri ng mga karneng ito ay nagbibigay sa katawan ng tao ng iba’t ibang sustansya, na kayang punuing muli ang protina at iron, pinagyayaman ang dugo, pinapalakas ang mga kalamnan at mga buto, at nagbibigay ng mas maraming enerhiya. Kahit anong paraan ang gamit ng tao upang lutuin at kainin ang mga ito, sa madaling salita, ang mga bagay na ito ay maaaring sa kabilang banda ay tulungan ang mga taong mapagbuti pa ang mga lasa at mga gana, at sa kabilang banda ay punan ang kanilang mga sikmura. Ang pinakamahalagang bagay ay kaya nilang bigyan ang katawan ng tao ng kanilang pang-araw-araw na pangangailangang nutrisyonal. Ang mga ito ay konsiderasyon na mayroon ang Diyos noong inihanda Niya ang pagkain para sa sangkatauhan. Mayroong mga pagkaing walang karne pati na rin mga karne—hindi ba ito mayaman at marami? (Oo.) Ngunit kailangang maunawaan ng mga tao kung ano ang mga orihinal na pakay ng Diyos noong Kanyang inihanda ang lahat ng mga pagkain ng sangkatauhan. Ito ba ay upang hayaan ang sangkatauhan na tamasahin nang buong kasakiman ang mga materyal na mga pagkaing ito? Ano kaya kung naging nagpakasawa ang mga tao sa kasiyahan ng kanilang mga materyal na pagnanais? Hindi ba sila magiging masyadong malusog? Hindi pa ang paggiging labis na malusog ay magdadala ng lahat ng uri ng mga karamdaman sa katawan ng tao? Tiyak na hindi magandang pagtaksilan ang mga kautusan ng kalikasan na nilikha ng Diyos, kung kaya naglalaan ang Diyos ng tamang dami sa tamang oras at hinahayaang tamasahin ng mga tao ang iba’t ibang mga pagkain ayon sa iba’t ibang mga oras at panahon. Iyon ang pinakamabuting paraan. Halimbawa, matapos tumira sa napakainit na tag-init, makakakolekta ang mga tao ng kaunting init, likas na pagkatuyo at pamamasa sa kanilang mga katawan. Kapag dumating ang taglagas, maraming mga prutas ang mahihinog, at kapag kumain ang mga tao ng ilang mga prutas, ang kanilang pagka-umido ay mawawala. Sa parehong panahon, ang mga baka at tupa ay lalaki nang malusog, kaya dapat kumain ang mga tao ng kaunting karne bilang nutrisyon. Matapos kumain ng iba’t ibang uri ng karne, ang mga katawan ng tao ay magkakaroon ng enerhiya at ang init ay tutulungan silang makayanan ang lamig ng taglamig, at bilang isang resulta, makakayanan nilang malampasan ang taglamig nang mapayapa. Anong oras upang maghanda ng anumang mga bagay para sa sangkatauhan, at anong oras upang hayaang ang mga bagay na sumisibol, magbunga ng prutas at mahinog—ang lahat ng ito ay kinokontrol ng Diyos at isinaayos na ng Diyos noon pa, at lubos na sinukat. Ito ay dahil sa ang sangkatauhan ay hindi naiintindihan ang kagustuhan ng Diyos. Ito ang paksa tungkol sa “paano naghanda ang Diyos ng pakain na kailangan sa pang-araw-araw na pamumuhay ng tao.”
Bukod sa lahat ng uri ng mga pagkain, nagbibigay din ang Diyos sa sangkatauhan ng mga pinagmumulan ng tubig. Kailangang uminom ng tubig ng tao matapos kumain. Ang pagkain ba ng prutas ay sapat? Hindi kakayanin ng tao na kumain lamang ng prutas, at bukod pa rito, walang prutas sa ibang mga panahon. Kung gayon, paano maaaring masolusyunan ang problema ng sangkatauhan sa tubig? Sa pamamagitan ng paghahanda ng Diyos ng maraming pinagmumulan ng tubig sa ibabaw ng lupa at sa ilalim nito, kasama na ang mga lawa, mga ilog, at mga bukal. Ang mga pinanggagalingan ng tubig na ito ay maaaring inuman sa mga kalagayang walang anumang kontaminasyon, o pagpoproseso ng tao o pinsala. Kaugnay ng mga pinagmumulan ng pagkain para sa buhay ng mga pisikal na katawan ng sangkatauhan, gumawa ang Diyos ng napakatiyak, napakaeksakto, at napaka-angkop na mga paghahanda, upang ang mga buhay ng tao ay maging mayaman at masagana at hindi kapos sa kahit ano. Ito ay isang bagay na maaaring maramdaman at makita ng tao. Dagdag pa rito, sa lahat ng mga bagay, maging ito ay mga hayop, mga halaman, o lahat ng klase ng damo, lumikha rin ang Diyos ng ilang mga halaman na kailangan upang solusyunan ang mga pinsala at sakit ng katawan ng tao. Ano ang iyong gagawin, halimbawa, kung ikaw ay napaso? Maaari mo bang hugasan ito ng tubig? Maaari ka bang makahanap lamang ng isang pirasong tela kahit saan at balutin ito? Maaari nitong mapuno ng nana o maimpeksiyon sa ganoong paraan. Ano ang iyong gagawin, halimbawa, kapag ikaw ay napaso nang hindi sinasadya ng apoy o ng mainit na tubig? Maaari mo bang buhusan ito ng tubig? Halimbawa, kung magkaroon ka ng lagnat, mahawa ng sipon, masaktan sa pinsalang mula sa pisikal na gawain, isang sakit sa tiyan mula sa pagkain ng hindi tamang pagkain, o pag-usbong ng ilang mga karamdaman buhat ng mga kaugalian ng pamumuhay o mga emosyonal na mga isyu, gaya ng mga karamdaman sa ugat, mga kondisyon sa pag-iisip, o mga sakit ng mga lamang-loob—mayroong mga kaukulang halaman upang gamutin ang mga ito. Mayroong mga halaman na nagpapabuti ng daloy ng dugo upang tanggalin ang pagwawalang-kilos, tanggalin ang sakit, pigilin ang pagdudugo, magbigay ng pampamanhid, tulungan ang tao na makabawi ng normal nilang balat, alisin ang pagbara ng dugo sa katawan, at alisin ang mga lason mula sa katawan. Sa madaling salita, ang lahat ng mga ito ay maaaring gamitin sa pang-araw-araw na buhay. May gamit sila sa mga tao at inihanda ang mga ito ng Diyos para sa katawan ng tao sakaling kailanganin. Ang ilan sa mga ito ay pinahintulutan ng Diyos na hindi sinasadyang madiskubre ng tao, habang ang iba ay nadiskubre mula sa ilang espesyal na mga kababalaghan o sa pamamagitan ng ilang tao na inihanda ng Diyos. Kasunod ng kanilang pagkakadiskubre, ipapasa ito ng sangkatauhan, at sa gayon ay maraming mga tao ang makakaalam tungkol sa mga ito. Sa ganitong paraan, ang paglikha ng Diyos sa mga halamang ito ay may halaga at kahulugan. Samakatuwid, lahat ng mga bagay na ito ay mula sa Diyos at inihanda at itinanim noong lumikha Siya ng isang kapaligirang tinitirahan ng sangkatauhan. Lahat ng ito ay lubos na kailangan. Hindi ba nito ipinapakita na noong nilikha ng Diyos ang langit at lupa at lahat ng mga bagay, ang Kanyang mga konsiderasyon ay mas pinag-isipan nang mabuti kaysa inisip ng sangkatauhan? Kapag iyong nakikita ang lahat ng ginawa ng Diyos, nararamdaman mo ba ang katotohanan ng Diyos? Nagtrabaho nang palihim ang Diyos. Noong hindi pa dumarating ang tao sa mundong ito, bago makadaupang-palad ang sangkatauhang ito, nilikha na ng Diyos ang lahat ng ito. Ang lahat ng ginawa Niya ay para sa kapakanan ng sangkatauhan, para sa kapakanan ng kaligtasan ng kanilang buhay, at para sa konsiderasyon ng pag-iral ng sangkatauhan, upang maaaring mamuhay ang sangkatauhan sa mayaman at saganang materyal na mundong nilikha ng Diyos para sa kanila, at upang maaari silang mamuhay nang masaya, nang hindi kailangang mag-alala tungkol sa pagkain o mga damit, at hindi magkulang sa kahit ano. Nagpapatuloy ang sangkatauhan na magparami at mamuhay nang ligtas sa nasabing kapaligiran, ngunit hindi marami ang kayang maintindihan na nilikha ng Diyos ang lahat para sa sangkatauhan. Sa halip, pinalabas ni Satanas na ito ay nilikha ng kalikasan.
Sabihin sa Akin: Mayroon bang anumang ginagawa ang Diyos, hindi alintana kung ito ay isang malaki o maliit na bagay, na walang halaga at kahulugan? Lahat ng ginagawa Niya ay may halaga at kahulugan. Talakayin natin ito mula sa isang tanong na madalas pinag-uusapan ng mga tao: Ano ang nauna, ang manok o ang itlog? Paano mo sasagutin ito? Naunang dumating ang manok, sigurado iyan! Bakit naunang dumating ang manok? Bakit hindi maaaring ang itlog ang naunang dumating? Hindi ba’t ang manok ay nanggaling sa itlog? Ang mga itlog ay naglalabas ng mga manok, ang mga manok ay nagpapainit ng mga itlog. Matapos limliman ang itlog sa loob ng 21 araw, ang manok ay lalabas mula sa itlog. Ang manok na iyon kalaunan ay mangingitlog, at mga manok ulit ang lalabas mula sa mga itlog. Kung gayon, ang manok ba o ang itlog ang naunang dumating? (Ang manok.) Inyong sasagutin na “manok” nang may kasiguraduhan. Bakit kaya iyon? (Sinasabi ng Biblia na nilikha ng Diyos ang mga ibon at mga hayop.) Ito ay ayon sa Biblia. Nais kong pag-usapan ninyo tungkol sa inyong sariling pagkakaalam upang makita kung mayroon ba kayong anumang aktuwal na pagkakaalam sa mga kilos ng Diyos. Sigurado ba kayo sa inyong sagot o hindi? (Dahil ang lahat ng mga bagay na nilikha ng Diyos ay nagpapalakas at pumipigil sa isa’t isa, at parehong dumedepende sa isa’t isa. Nilikha ng Diyos ang manok, na siyang kayang mangitlog, at ang inahing manok ay kailangang limliman ang mga itlog. Mayroong nasabing pangangailangan at pagiging praktikal.) Ang ilang mga kapatid na lalaki at mga kapatid na babae ay tumawa. Bakit hindi ninyo pag-usapan ang tungkol dito? (Nilikha ng Diyos ang manok, at ibinigay dito ang abilidad na lumikha ng buhay.) Anong abilidad? (Ang abilidad na limliman ang mga itlog, at ang abilidad upang ituloy ang buhay.) Mm, ang paliwanag na ito ay tama. Mayroon bang mga kapatid na may opinyon? Malayang magsalita at makipag-usap. Ito ang tahanan ng Diyos. Ito ang simbahan. Kung kayo ay mayroong sasabihin, sabihin ito. (Ito ang aking iniisip: Nilikha ng Diyos ang lahat ng mga bagay, at lahat ng Kanyang nilikha ay mabuti at perpekto. Ang manok ay isang organikong nilalang at may mga tungkulin pagpapalahi at paglilimlim sa mga itlog. Ito ay perpekto. Kung gayon, naunang dumating ang manok, at saka ang itlog. Iyon ang pagkakasunod.) (Una ang manok, at saka ang itlog.) Ito ay sigurado. Ito ay hindi isang napakalalim na misteryo, ngunit ang mga tao sa mundo ay nakikita ito bilang napakalalim at gumagamit ng pilosopiya para sa kanilang pangangatwiran. Sa katapusan, wala pa rin silang konklusyon. Ang bagay na ito ay katulad ng sa tao na hindi alam na siya ay nilikha ng Diyos. Hindi alam ng tao ang prinsipyong ito, at hindi rin sila klaro kung ang itlog o ang manok ang dapat na mauna. Hindi nila alam kung ano ang dapat na mauna, kaya palaging wala silang kakayahang hanapin ang kasagutan. Kung gayon sabihin sa Akin: Dapat ba ang manok o ang itlog ang nauna? Ito ay napakanormal na ang manok ay nauna. Kung ang itlog ang nauna bago ang manok, iyon ay magiging abnormal! Siguradong ang manok ang naunang dumating. Ito ay isang napakasimpleng bagay. Hindi ninyo kinakailangan na maging masyadong maalam. Nilikha ng Diyos ang lahat ng ito. Ang kanyang pangunang pakay ay upang matamasa ito ng tao. Kapag mayroon nang manok, natural na dumarating ang itlog. Hindi ba iyon halata? Kung ang itlog ang unang nilikha, hindi ba nito kakailanganin pa ang manok upang limliman ito? Ang paglikha nang direkta sa manok ay mas madali. Kaya ginawa nang direkta ng Diyos ang manok, at ang manok ay kayang mangitlog at limliman rin ang mga batang sisiw, habang maaaring kainin rin ng tao ang manok. Hindi ba ito napakaginhawa? Ang paraan na ginagawa ng Diyos ang mga bagay ay maikli at malinaw at hindi mahirap. Ang itlog ay mayroon ding ninuno, at iyon ay ang manok. Ang nilikha ng Diyos ay isang bagay na nabubuhay! Ang tiwaling sangkatauhan ay talagang walang katotohanan at katawa-tawa, palaging nasasangkot sa mga simpleng bagay na ito, at sa katapusan ay nagkakaroon ng isang bungkos na walang katotohanang mga kasinungalingan. Masyadong parang bata! Ang kaugnayan sa pagitan ng itlog at ng manok ay malinaw: Ang manok ang naunang dumating. Iyon ang pinakatamang paliwanag, ang pinakatamang paraan upang maunawaan ito, at ang pinakatamang sagot. Tama ito.
Noong una, ating pinag-usapan ang tungkol sa kapaligirang kinabubuhayan ng sangkatauhan at ano ang ginawa ng Diyos, inihanda, at nakitungo ang Diyos para sa kapaligirang ito, pati na rin ang mga kaugnayan sa pagitan ng lahat ng mga bagay na inihanda para sa sangkatauhan at kung paano nakitungo ang Diyos sa mga kaugnayang ito upang maiwasan ang lahat ng mga bagay mula sa pagdudulot ng pinsala sa sangkatauhan. Inayos din ng Diyos ang iba’t ibang mga elemento na dala ng lahat ng bagay at mga negatibong impluwensya na mayroon sila sa kapaligiran ng tao, pinahintulutan ang lahat ng bagay na itodo ang kanilang mga tungkulin, dinala sa sangkatauhan ang isang mainam na kapaligiran, at ginawang kapaki-pakinabang ang bawat elemento, hinahayaan ang sangkatauhan na umangkop sa nasabing kapaligiran at ipagpatuloy ng normal ang ikot ng pagpaparami at ng buhay. Ang sumunod ay ang pagkain na kailangan ng katawan ng tao—pang-araw-araw na pagkain at inumin. Mahalaga rin itong kondisyon sa kaligtasan ng buhay ng sangkatauhan. Ibig sabihin, ang katawan ng tao ay hindi kayang mamuhay lamang sa pamamagitan ng paghinga, nang may sinag lamang ng araw at hangin, o may angkop lamang na mga temperatura. Kailangan rin nilang punan ang kanilang mga sikmura. Ang mga bagay na ito upang punan ang kanilang mga sikmura ay buo ring inihanda ng Diyos para sa sangkatauhan—ito ang pinanggagalingan ng pagkain ng sangkatauhan. Matapos makita ang mga mayaman at masaganang ani—ang mga pinagmulan ng pagkain at inumin ng sangkatauhan—maaari mo bang sabihin na ang Diyos ang pinagmumulan ng panustos para sa sangkatauhan at ng lahat ng bagay? Maaari mong sabihin ito. Kung nilikha lamang ng Diyos ang mga puno at damo o iba’t ibang mga bagay na may buhay lamang noong nilikha Niya ang lahat ng mga bagay, at hindi maaaring kainin ng sangkatauhan ang alinman sa mga ito, makakapamuhay ba nang ligtas ang sangkatauhan magpahanggang sa ngayon? Ano kaya kung ang iba’t ibang bagay na may buhay at mga halaman sa lahat ng mga bagay na nilikha ng Diyos ay para lamang makain ng lahat ng mga baka at mga tupa, o para sa mga sebra, mga usa, at iba’t ibang mga uri ng hayop—halimbawa, kumakain ang mga leon ng mga pagkain gaya ng zebra at usa, ang mga tigre ay kumakain ng mga pagkain gaya ng mga tupa at mga baboy—ngunit walang isang bagay na angkop upang kainin ng tao? Ito ba ay gagana? Ito ay hindi. Kung ganoon nga, sa gayon, hindi magagawang makapagpatuloy ng sangkatauhan na mamuhay nang ligtas. Ano kaya kung ang mga tao ay kumakain lamang ng mga dahon mula sa puno? Ito ba ay gagana? Hindi ito makakayanan ng mga sikmura ng tao. Hindi mo malalaman kung hindi mo ito susubukan, ngunit sa oras na gawin mo, malalaman mo nang mabuti. Kung gayon, maaari mo bang kainin ang mga damo na inihanda para sa mga baka at mga tupa? Siguro ay ayos lamang kung susubukan mo nang kaunti, ngunit kung papanatilihin mong kainin ito nang matagalan, hindi ka magtatagal. Ang ilang mga bagay ay maaaring kainin ng mga hayop, ngunit kung ang mga tao ang kakain ng mga ito, sila ay malalason. Mayroong ilang mga nakakalasong bagay na maaaring kainin ng mga hayop nang hindi sila naaapektuhan ng mga ito, ngunit hindi ito kayang gawin ng mga tao. Nilikha ng Diyos ang mga tao, kaya alam ng Diyos nang pinakamabuti ang mga prinsipyo at estraktura ng katawan ng tao at ano ang kailangan ng tao. Siguradong-sigurado ang Diyos sa komposisyon at nilalaman nito, ano ang kailangan nito, gayun na rin kung paano gumagana ang mga lamang-loob ng tao, sumisipsip, aalisin, at nagproproseso ng pagkain. Hindi malinaw ang mga tao dito at minsan ay kumakain at nagdadagdag nang hindi nag-iisip. Nagdadagdag sila nang sobra at magdudulot ng kawalang-balanse. Kung kakainin mo ang mga bagay na ito na inihanda ng Diyos para sa iyo, at kainin at tamasahin sila nang normal, walang magiging mali sa iyo. Kahit na minsan ikaw ay nasa masamang kondisyon at mayroong pagbara ng dugo, hindi ito mahalaga. Kailangan mo lamang kumain ng isang uri ng halaman at ang pagbara ay mawawala. Inihanda ng Diyos ang lahat ng mga bagay na ito. Sa mga mata ng Diyos, ang sangkatauhan ay napakataas sa anumang bagay na may buhay. Inihanda ng Diyos ang mga matitirahang kapaligirang para sa lahat ng uri ng halaman at naghanda ng pagkain at kapaligirang titirahan para sa lahat ng klase ng mga hayop, ngunit ang mga pangangailangan lamang ng sangkatauhan tungo sa kanilang sariling kapaligirang titirahan ang pinakamahigpit at hindi nakukusinti ang kapabayaan. Kung hindi, ang sangkatauhan ay hindi makapagpapatuloy na umunlad at magparami at mamuhay nang normal. Alam na alam ito ng Diyos sa Kanyang puso. Noong ginawa ng Diyos ang bagay na ito, naglagay Siya ng mas higit na kahalagahan dito kaysa anumang bagay. Marahil ikaw ay walang kakayahang maramdaman ang kahalagahan ng ilang walang-halagang bagay na iyong nakikita at natatamasa o isang bagay na sa iyong tingin ay ipinanganak ka kasama ito at tamasahin, ngunit inihanda na ng Diyos ito para sa iyo matagal na panahon na ang lumipas. Naalis ng Diyos at niresolba sa pinakamalaking posibleng saklaw ang lahat ng negatibong kadahilanan na hindi kanais-nais sa sangkatauhan at maaaring makasakit sa katawan ng tao. Ano ang nililinaw nito? Kinaklaro ba nito ang saloobin ng Diyos tungo sa sangkatauhan noong nilikha Niya ang mga ito sa panahon ngayon? Ano ang saloobin na iyon? Ang saloobin ng Diyos ay mahigpit at seryoso, at hindi Niya kinunsinti ang mga panghihimasok ng anumang kadahilanan o mga kalagayan o anumang pwersa ng kaaway maliban sa Diyos. Mula rito, makikita mo ang saloobin ng Diyos noong nilikha Niya ang sangkatauhan at pinamahalaan ang sangkatauhan sa panahon ngayon. Ano ang saloobin ng Diyos? Sa pamamagitan ng mga tinitirahan at ligtas na mga kapaligirang tinatamasa ng sangkatauhan pati na rin ang kanilang pang-araw-araw na pagkain at inumin at pang-araw-araw na pangangailangan, makikita natin ang saloobin ng Diyos sa pagpapanatili ng pagpaparami at pamumuhay ng sangkatauhan at ang tungkulin na mayroon Siya tungo sa kanila, pati na rin ang determinasyon ng Diyos na iligtas ang sangkatauhan sa panahon ngayon. Maaari ba nating makita ang katotohanan ng Diyos sa pamamagitan ng mga bagay na ito? Kaya ba nating makita ang kadakilaan ng Diyos? Nakikita ba natin ang kalakihan ng Diyos? Nakikita ba natin ang kapangyarihan ng Diyos? Ginagamit lamang ng Diyos ang Kanyang makapangyarihan at matalinong paraan upang bigyang-buhay ang buong sangkatauhan, pati na rin bigyang-buhay ang lahat ng bagay.
Tungkol dito, matapos kong magwika nang napakarami, kaya ba ninyong sabihin na ang Diyos ang pinagmumulan ng buhay ng lahat ng mga bagay? (Oo.) Walang pasubali! Ito ay may kasiguraduhan. Ang pagbibigay ng Diyos sa lahat ng bagay ay sapat upang ipakita na ang Diyos ang pinagmumulan ng buhay ng lahat ng mga bagay, dahil Siya ang pinanggagalingan ng katustusan na nagbigay ng kakayahan sa lahat ng bagay na umiral, mamuhay, magpakarami, at magpatuloy. Bukod sa Diyos wala nang iba. Nagbibigay Siya ng lahat ng pangangailangan ng lahat ng bagay at lahat ng pangangailangan ng sangkatauhan, kahit pa ito ay ang mga pinakapangunahing mga pangangailangan, ano ang kailangan ng mga tao araw-araw, o ang katustusan ng katotohanan sa mga kaluluwa ng mga tao. Mula sa lahat ng perspektibo, pagdating sa pagkakakilanlan ng Diyos at sa Kanyang estado sa sangkatauhan, tanging ang Diyos Mismo ang pinagmumulan ng buhay ng lahat ng mga bagay. Ito ay walang dudang totoo. Ang Diyos ang Hari, Panginoon, at Tagapagbigay ng materyal na mundong ito na kayang makita ng mga tao sa kanilang mga mata ay maaaring maramdaman. Para sa sangkatauhan, hindi ba ito ang pagkakakilanlan ng Diyos? Ito ay ganap na totoo. Kung kaya kapag nakakita ka ng mga ibong lumilipad sa langit, dapat mong malaman na nilikha ng Diyos ang mga bagay na kayang lumipad. Ngunit mayroong mga bagay na may buhay na lumalangoy sa tubig, at namumuhay rin sila nang ligtas sa maraming paraan. Ang mga puno at halaman na nanirahan sa lupa ay umusbong sa tagsibol at namunga ng prutas at nalalagasan ng mga dahon sa taglagas, at pagsapit ng taglamig, lahat ng mga dahon ay nalaglag na at sumailalim sa taglamig. Iyon ang kanilang paraan ng pamumuhay. Nilikha ng Diyos ang lahat ng mga bagay, bawat isa ay namumuhay sa pamamagitan ng iba’t ibang mga porma at iba’t ibang mga paraan at gumagamit ng iba’t ibang mga pamamaraan upang ipakita ang kapangyarihan nito at anyo ng buhay. Hindi alintana kung anumang pamamaraan, lahat ng ito ay sa ilalim ng pamamahala ng Diyos. Ano ang layon ng pamumuno ng Diyos sa iba’t ibang anyo ng buhay at mga nabubuhay na nilalang? Ito ba ay para sa kapakanan ng pamumuhay ng sangkatauhan? (Oo.) Kinokontrol Niya ang lahat ng mga kautusan ng buhay para sa kapakanan ng pamumuhay ng sangkatauhan. Ipinapakita lamang nito kung gaano kahalaga ang pamumuhay ng sangkatauhan para sa Diyos. Nakikita mo na ba ito ngayon?
Ang sangkatauhan bilang may kakayahang manirahan nang ligtas at magparami nang normal ay isa sa mga pinakamahalaga sa Diyos. Kung gayon, palagiang nagbibigay ang Diyos sa sangkatauhan at sa lahat ng mga bagay. Nagbibigay Siya sa lahat ng bagay sa iba’t ibang paraan, at sa ilalim ng mga pagkakataon ng pagpapanatili ng kaligtasan ng buhay ng lahat ng mga bagay, pinahihintulutan Niya ang sangkatauhan na magtuloy na sumulong upang panatilihin ang normal na pag-iral ng sangkatauhan. Ang mga ito ay ang dalawang aspetong ating pinag-uusapan ngayon. Ano ang dalawang aspetong ito? (Mula sa perspektibong makro, nilikha ng Diyos ang kapaligirang tirahan para sa sangkatauhan. Iyon ang unang aspeto. Gayun din, inihanda ng Diyos ang mga materyal na bagay na kailangan ng sangkatauhan at kayang makita at mahawakan.) Napag-usapan natin sa ating pangunahing paksa sa pamamagitan ng dalawang aspetong ito. Ano ang ating pangunahing paksa? (Ang Diyos ay ang pinagmumulan ng buhay ng lahat ng mga bagay.) Dapat kang magtaglay ngayon ng kaunting pagkakaunawa kung bakit aking tinatalakay ang nilalamang ito sa ilalim ng paksang ito. Mayroon na bang naging pagtalakay na hindi kaugnay ng pangunahing paksa? Wala, tama? Marahil pagkatapos na marinig ang mga bagay na ito, ang ilan sa inyo ay maaaring magkaroon ng kaunting pagkakaunawa at maramdaman na ang mga salitang ito ay lubos na mahalaga, ngunit ang iba ay maaaring magkaroon lamang ng kaunting literal na pagkakaunawa at maramdaman na ang mga salitang ito ay hindi mahalaga. Kahit na paano kayong mga naririto ay nauunawaan ito ngayon, sa tagal ng inyong karanasan darating ang araw na ang inyong pagkakaunawa ay darating sa isang puntong, iyon ay, kapag ang inyong pagkakakilala sa mga kilos ng Diyos at Diyos Mismo ay umabot sa isang tiyak na punto, gagamitin ninyo ang inyong sariling mga praktikal na mga salita upang ihatid ang isang napakalalim at totoong patotoo ng mga kilos ng Diyos.
Sa palagay Ko ang inyong pagkakaunawa ngayon ay simple pa rin at literal, ngunit kaya ba ninyong kahit, matapos makinig sa Akin ay makapagsabi ng tungkol sa dalawang aspetong ito, mapagtanto kung anong mga pamamaraan ang ginamit ng Diyos upang bigyan ang sangkatauhan o ano ang mga bagay na ibinibigay ng Diyos sa sangkatauhan? Mayroon ba kayong pangunahing konsepto pati na rin pangunahing pagkakaunawa? Ngunit ang mga ito ba na dalawang aspeto na Aking tinatalakay na kaugnay ng Biblia? (Hindi.) Ang mga ito ba ay kaugnay sa paghatol ng Diyos at pagkastigo sa Kapanahunan ng Kaharian? (Hindi.) Kung gayon bakit Ko pinag-usapan ang dalawang mga aspetong ito? Ito ba ay dahil kailangang maunawaan ng mga tao ang mga ito upang makilala ang Diyos? (Oo.) Ito ay napakahalaga na malaman ang mga ito at napakahalaga rin nito upang maunawaan ang mga ito. Huwag lamang maging limitado sa Biblia, at huwag lamang maging limitado sa paghatol ng Diyos at pagkastigo sa tao upang maunawaan ang lahat tungkol sa Diyos. Ano ang layon ng pagtalon Ko palabas ng saklaw ng pakikipag-usap ng Biblia at paglabas mula sa mga salita ng Diyos mula sa Kapanahunan ng Kaharian? Ito ay upang hayaan ang mga taong malaman na ang Diyos ay hindi lamang basta ang Diyos ng Kanyang mga napiling tao. Kasalukuyan mong sinusundan ang Diyos, at Siya ang iyong Diyos, ngunit para sa mga nasa labas ng mga tao na sumusunod sa Diyos, ang Diyos ba ang kanilang Diyos? Ang Diyos ba ang Diyos ng lahat ng tao sa labas na sumusunod sa Kanya? (Oo.) Kung gayon, ang Diyos ba ang Diyos ng lahat ng bagay? (Oo.) Kung gayon, ginagawa ba ng Diyos ang Kanyang gawain at ginagampanan lamang ang Kanyang mga kilos sa mga sumusunod sa Kanya? (Hindi.) Ang saklaw nito ay ang buong sansinukob. Mula sa maliit na perspektibo, ang saklaw nito ay ang buong sangkatauhan at lahat ng bagay. Mula sa malaking perspektibo, ito ang buong sansinukob. Kaya maaari nating sabihin na ginagawa ng Diyos ang Kanyang gawain at ipinapamalas ang Kanyang mga gawa sa sangkatauhan. Ito ay sapat upang hayaang malaman ng mga tao ang lahat tungkol sa Diyos Mismo. Kung gusto mong makilala ang Diyos at tunay na makilala at maunawaan Siya, kung gayon ay huwag lamang maging limitado sa tatlong yugto ng gawain ng Diyos, at huwag lamang maging limitado sa mga kuwento ng gawa ng Diyos na minsan Niyang ginampanan. Kung iyong susubukang makilala Siya sa ganoong paraan, kung gayon ay ikinukulong mo ang Diyos sa isang partikular na limitasyon. Nakikita mo ang Diyos bilang hindi mahalaga. Anong impluwensya ang dinadala sa iyo ng ganitong mga pangyayari? Hindi mo magagawang makilala ang kadakilaan ng Diyos at katas-taasang kapangyarihan, at hindi mo kailanman magagawang makilala ang kapangyarihan at walang hanggang kapangyarihan at ang saklaw ng Kanyang awtoridad. Ang nasabing pagkaunawa ay makakaimpluwensya sa iyong abilidad na matanggap ang katotohanan na ang Diyos ang Hari ng lahat ng mga bagay, pati na rin ang iyong kaalaman ng tunay na pagkakakilanlan ng Diyos at estado. Sa madaling sabi, kung ang iyong pagkakakilala sa Diyos ay limitado sa saklaw, ang iyong maaaring matanggap ay limitado rin. Kaya dapat mong lawakan ang saklaw at buksan ang iyong mga pag-tanaw. Maging ito ay ang saklaw ng gawa ng Diyos, pamamahala ng Diyos, at pamumuno ng Diyos, o lahat ng bagay na pinamunuan at pinamahalaan ng Diyos, dapat mong malaman ang lahat ng ito at makilala ang mga kilos ng Diyos na nakapaloob doon. Sa pamamagitan ng nasabing paraan ng pang-unawa, mararamdaman mo nang hindi sinasadya na ang Diyos ay namumuno, namamahala at nagbibigay sa lahat ng mga bagay. Sa parehong panahon, tunay mo ring mararamdaman na ikaw ay isang bahagi ng lahat ng mga bagay at isa sa lahat ng mga bagay. Habang nagbibigay ang Diyos ng lahat ng bagay, tinatanggap mo rin na ang pamumuno at pagtutustos ng Diyos. Ito ay isang katotohanan na walang sinuman ang makapagkakaila. Lahat ng bagay ay sasailalim sa kanilang mga sariling kautusan, na siyang nasa ilalim ng pamumuno ng Diyos, at ang lahat ng bagay ay mayroong sariling tuntunin ng pamumuhay nang ligtas, na siyang nasa ilalim din ng pamumuno ng Diyos, habang ang kapalaran ng sangkatauhan at ang kanilang kailangan ay malapit na kaugnay sa pamumuno ng Diyos at Kanyang pagtutustos. Kaya naman, sa ilalim ng kapangyarihan at pamumuno ng Diyos, ang sangkatauhan at ang lahat ng mga bagay ay magkakaugnay, nagtutulungan, at magkakahabi. Ito ang layon at kahalagahan ng paglikha ng Diyos sa lahat ng mga bagay. Nauunawaan mo na ba ito ngayon? (Oo.) Kung iyong nauunawaan, kung gayon tapusin na natin ang ating pag-uusap dito ngayong araw. Paalam!
Pebrero 02, 2014
Mula sa Mga Pagbigkas ni Cristo ng mga Huling Araw (Mga Seleksyon)
Mga Pagbigkas ng Bumalik na Panginoong Jesus
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento