Ang inyong buhay mula ngayon ay lubhang mahalaga at importante sa hantungan at kapalaran ninyo, kaya’t pakamahalin ang inyong mga pag-aari sa bawat minutong lilipas. Gawing kapaki-pakinabang ang inyong bawat oras upang matamo ang lubos na biyaya, nang sa gayon ay hindi mawalan ng saysay ang inyong buhay. Marahil nalilito kayo kung bakit sinasabi ko ang mga ito. Sa totoo lang, hindi ako nalulugod sa mga ikinikilos ng sinuman sa inyo. Sapagkat ang mga inaasahan Ko para sa inyo ay malayo sa naging kayo ngayon. Kaya’t ipapahayag Ko ito sa ganitong paraan: Kayong lahat ay nasa bingit ng kapahamakan. Ang inyong dating mga panaghoy para sa kaligtasan maging ang mga dating hangaring makamit ang katotohanan at hanapin ang liwanag ay nalalapit na sa katapusan. Ito ang magiging kabayaran ninyo sa katapusan sa Akin na hindi ko inasam kailanman. Hindi Ko nais magsalita ng salungat sa katotohanan, sapagka’t labis ninyo Akong binigo. Marahil hindi ninyo nais na iwanan ang bagay na ito nang ganun na lamang o hindi ninyo nais harapin ang katotohanan, ngunit mataimtim Kong itatanong ito sa inyo: Sa buong panahong ito, nabalot ng ano ang inyong mga puso? Kanino naging matapat ang inyong mga puso? Huwag ninyong sabihin na biglaan ang Aking katanungan at huwag ninyo Akong tanungin kung bakit nasabi Ko iyon. Kailangan ninyong malaman ito: Ito ba ay dahil labis Ko kayong kilala, pinagmalasakitan nang husto, o labis na inilaan ang Aking puso sa inyong mga gawain; upang kayo’y tanungin Ko nang paulit-ulit at tiisin ang labis na paghihirap. Nguni’t, Ako’y ginantihan ng kapabayaan at hindi mabatang pagtiwalag. Sobrang pabaya ninyo sa Akin; paanong hindi ko ito nalaman? Kung naniniwala kayo na ito ay posible, higit itong nagpapatunay ng hindi mabuting pakikitungo ninyo sa Akin. Kung gayon, sasabihin Kong nililinlang ninyo ang inyong mga sarili. Masyado kayong tuso na hindi ninyo alam ang inyong mga ginagawa; ano kung gayon ang inyong gagamitin upang Ako’y bigyang halaga?
