Ang Landas... (8)

Ang Landas... (8)

Kapag ang Diyos ay dumarating sa lupa upang makihalo sa sangkatauhan, mamuhay kasama nila, ito ay hindi lamang sa loob ng isa o dalawang araw. Marahil sa buong panahong ito ay nakilala na humigit-kumulang ng mga tao ang Diyos, at marahil ay nakatamo sila ng mahahalagang mga kabatiran hinggil sa paglilingkod sa Diyos, at sanay na sanay na sa kanilang paniniwala sa Diyos. Anuman ang kalagayan, nauunawaan ng mga tao ang disposisyon ng Diyos, at ang mga pagpapahayag ng lahat ng uri ng pantaong mga disposisyon ay totoong iba-iba. Sa tingin Ko rito, ang sari-saring pagpapahayag ng mga tao ay sapat para magamit ng Diyos bilang mga halimbawa, at ang kanilang mga gawaing pang-isipan ay sapat para sa Kanya upang sanggunian. Marahil ito ay isang aspeto kung saan ang sangkatauhan ay nakikipagtulungan sa Diyos, ito ay di-nalalamang pakikipagtulungan ng sangkatauhan sa Diyos, kaya’t ang pagganap na ito na idinirekta ng Diyos ay makulay at parang buhay, napakalinaw.
Sinasabi Ko ang mga bagay na ito sa Aking mga kapatirang lalaki at babae bilang ang pangkalahatang direktor ng palabas na ito—maaaring magsalita ang bawa’t isa sa atin sa ating mga iniisip at nararamdaman pagkatapos isagawa ito, at pag-usapan ang tungkol sa kung paano dinaranas ng bawa’t isa sa atin ang ating mga buhay sa loob ng palabas na ito. Maaari din tayong magkaroon ng isang lubos na bagong uri ng talakayan upang buksan ang ating mga puso at magsalita tungkol sa ating sining ng pagganap, tingnan kung paano ginagabayan ng Diyos ang bawa’t indibidwal upang sa susunod na pagganap kaya nating ihayag ang isang mas mataas na antas ng ating sining at bawa’t isa ay gagampanan ang ating sariling papel sa pinakamagaling nating kakayahan, hindi binibigo ang Diyos. Ako ay umaasa na ang Aking mga kapatirang lalaki at babae ay makakayang seryosohin ito—walang hindi makakapansin dito dahil ang pagganap nang mabuti sa isang papel ay hindi isang bagay na makakamit sa loob ng isa o dalawang araw. Kinakailangan nito na maranasan natin ang buhay at lumalim sa ating mga tunay na buhay sa mas matagal na panahon, at magkaroon ng praktikal na karanasan sa sari-saring uri ng mga pamumuhay. Doon lamang tayo maaaring umakyat sa tanghalan. Ako ay puno ng pag-asa para sa Aking mga kapatirang lalaki at babae, at Ako ay naniniwala na kayo ay hindi pinanghihinaan ng loob o nawawalan ng pag-asa, at anuman ang gawin ng Diyos, kayo ay tulad ng isang palayok ng apoy—kayo ay hindi kailanman malahininga at kaya ninyong manatili hanggang sa katapusan, hanggang sa ang gawain ng Diyos ay lubos na mabunyag, at hanggang ang palabas na nais ng Diyos na patnugutan ay dumating sa huling konklusyon nito. Wala Akong iba pang mga kinakailangan sa inyo. Ang inaasahan Ko lamang ay makakaya ninyong ipagpatuloy na humawak, na hindi kayo nababahala sa mga kalalabasan, na kayo ay makikipagtulungan sa Akin upang ang gawain na dapat Kong gawin ay magawa nang mabuti, at walang sinumang lumilikha ng mga pag-antala o mga paggambala. Kapag ang bahaging ito ng gawain ay natapos, ibubunyag ng Diyos ang lahat sa inyo. Pagkaraan na ang Aking gawain ay matapos, ihaharap Ko ang inyong bahaging ginampanan sa harap ng Diyos upang magsulit sa Kanya. Hindi ba’t mas mabuti iyan? Tayo ay maaaring magtulungan sa isa’t isa na makamit ang ating sariling mga layunin. Hindi ba’t ito ay isang perpektong solusyon para sa bawa’t isa? Ito ay isang mahirap na panahon na nangangailangan sa inyo na magbayad ng halaga. Sapagka’t Ako ang kasalukuyang direktor, umaasa Ako na wala sa inyo ang naiinis. Ito ang gawain na Aking ginagawa. Marahil ay magkakaroon ng isang araw kung kailan lilipat Ako sa isang mas akmang “sangay ng gawain” at hindi Ko na pinahihirap ang mga bagay-bagay para sa inyo. Ipakikita Ko sa inyo kung anuman ang handa kayong makita, at bibigyan Ko rin kayo ng katuparan kung anuman ang nahahanda kayong marinig. Subali’t hindi ngayon—ito ang gawain para sa ngayon at hindi Ko maaaring malayang rendahan ang inyong mga papel na ginagampanan at hayaan kayong gawin kung anuman ang nais ninyo. Sa paraang iyan, ang Aking gawain ay hindi magiging madaling gawin. Sa totoo lang, iyan ay hindi magbubunga ng anuman at hindi ito magiging kapaki-pakinabang para sa inyo. Kaya ngayon kailangan ninyong “makaranas ng mga kahirapan”, at kapag ang araw ay dumating na ang yugtong ito ng Aking gawain ay natapos na Ako ay magiging malaya. Hindi na Ako magdadala ng gayong kabigat na pasanin, at sasang-ayon Ako sa anumang hingin ninyo mula sa Akin; hangga’t kapaki-pakinabang ito para sa inyong mga buhay tutuparin Ko ang inyong mga kahilingan. Nakuha Ko na ngayon ang isang mabigat na pananagutan. Hindi Ko maaaring salungatin ang mga utos ng Diyos Ama, at hindi Ko maaaring sirain ang mga plano para sa Aking gawain. Hindi Ko maaaring pamahalaan ang Aking pansariling mga alalahanin sa pamamagitan ng Aking pangnegosyong mga alalahanin. Ako ay umaasa na Ako ay nauunawaan ninyong lahat at patatawarin Ako sapagka’t ang lahat ng Aking ginagawa ay ayon sa hangarin ng Diyos Ama. Aking ginagawa anuman ang ipinagagawa Niya sa Akin anuman ang nais Niya, at Ako ay hindi handang pukawin ang Kanyang galit o Kanyang poot. Ginagawa Ko lamang ang dapat Kong gawin. Kaya sa ngalan ng Diyos Ama, ipinapayo Ko sa inyo na magtiis ng kaunti pang panahon. Walang sinuman ang kailangang mag-alala. Pagkaraang matapos Ko ang kailangan Kong gawin, maaari ninyong gawin anuman ang inyong nais at makita anuman ang nais ninyo, nguni’t kailangan Kong tapusin ang gawaing kailangan Ko.

Sa yugtong ito ng gawain malakas na pananampalataya at dakilang pag-ibig ang kinakailangan sa atin. Maaari tayong matisod mula sa pinakabahagyang kapabayaan dahil ang yugtong ito ng gawain ay kaiba mula sa lahat ng mga sinusundan nito. Ang pineperpekto ng Diyos ay ang pananampalataya ng sangkatauhan—hindi ito maaaring makita o mahipo ninuman. Ang ginagawa ng Diyos ay halinhan ang mga salita sa pananampalataya, sa pag-ibig, at sa buhay. Dapat makarating ang mga tao sa punto kung saan sila ay nakapagtiis ng daan-daang mga pagpipino at nakakapagtaglay ng pananampalatayang mas dakila kaysa kay Job. Kailangan nilang magtiis ng di-masukat na pagdurusa at lahat ng mga uri ng pagpapahirap nang hindi humihiwalay sa Diyos anumang oras. Kapag sila ay masunurin hanggang sa kamatayan, at may dakilang pananampalataya sa Diyos, kung gayon ang yugtong ito ng gawain ng Diyos ay tapos na. Ang gawaing ito ang Aking kinuha, kaya Ako ay umaasa na makakayang unawain ng Aking mga kapatirang lalaki at babae ang Aking mga paghihirap at wala ng ibang mga pangangailangan sa Akin. Ito ang kinakailangan ng Diyos Ama sa Akin at hindi Ako makatatakas mula sa realidad na ito. Dapat Kong gawin ang gawaing nararapat Kong gawin. Ang inaasahan Ko lamang ay na hindi kayo walang-katuwiran, na kayo ay nakakatamo ng higit na mga kabatiran at hindi tinitingnan ang mga usápín nang masyadong payak. Ang inyong pag-iisip ay masyadong parang-bata, napakawalang-muwang. Ang gawain ng Diyos ay hindi kasing simple ng inyong maaaring naguguni-guni, na ginagawa lamang Niya kung anuman ang nais Niyang gawin. Kung ganyan ang kalagayan ang Kanyang plano ay mawawasak. Hindi ba ninyo masasabi ang ganoon? Ginagawa Ko ang gawain ng Diyos. Hindi lamang Ako gumagawa ng mga di-pangkaraniwang gawain para sa mga tao, ginagawa kung ano ang maisipan Kong gawin at personal na nagsasaayos kung gagawin Ko o hindi ang isang bagay. Hindi ito ganyang kasimple sa ngayon. Ako ay sinugo ng Ama upang gumanap bilang direktor—palagay ba ninyo Ako ang nagsaayos at pumili nito sa Aking Sarili? Laging ginagambala ng pag-iisip ng mga tao ang gawain ng Diyos. Kaya, matapos Akong gumawa sa loob ng isang sakop ng panahon, maraming mga kahilingan mula sa mga tao na hindi Ko nakayang tuparin at nabago ang isipan ng lahat ng mga tao tungkol sa Akin. Dapat kayong maging malinaw tungkol sa mga ideya ninyong ito—hindi Ko na kailangang tukuyin ang bawa’t isa sa mga iyon. Wala Akong magagawa kundi ipaliwanag ang gawaing Aking ginagawa; ang Aking damdamin ay hindi nasasaktan sa mga ito kahit kaunti. Sa sandaling naunawaan na ninyo iyan, maaari ninyo itong makita sa paano mang paraang nais ninyo. Hindi Ako maglalabas ng anumang di-pagsang-ayon dahil ganito kung paano gumawa ang Diyos. Hindi Ako obligadong ipaliwanag ang lahat ng ito. Naparito lamang Ako upang makumpleto ang gawain ng mga salita, gumawa at gumanap ayon sa pagdidirekta ng mga salita. Hindi Ko kailangang magsalita nang marami tungkol sa nalalabi sa mga ito, at hindi Ko kayang gumawa ng anumang iba pa. Naipaliwanag Ko na ang lahat ng dapat Kong sabihin. Anuman ang isipin ninyo tungkol dito ay ayos lamang, at ito ay walang kaso sa Akin. Nguni’t nais Ko pa ring ipaalala sa inyo na ang gawain ng Diyos ay hindi kasing simple ng naguguni-guni ninyo rito. Mas hindi ito nakaayon sa mga paniwala ng mga tao mas malalim ang kabuluhan, at mas nakaayon ito sa mga paniwala ng mga tao, mas kaunti ang kahalagahan nito, at walang tunay na kabuluhan. Pag-isipan ninyo ang mga salitang ito nang maingat—ito lamang bagay na ito ang sasabihin Ko tungkol diyan, at kayo sa inyong mga sarili ay maaaring magsuri sa natitira. Hindi Ako gagawa ng anumang pagpapaliwanag.

Naguguni-guni ng mga tao na ang Diyos ay gumagawa ng mga bagay-bagay sa isang tiyak na paraan, nguni’t sa nakaraang taóng ito o higit pa, ang nakita ba natin at naranasan sa gawain ng Diyos ay tunay na naaayon sa pantaong mga paniwala? Mula sa paglikha ng mundo hanggang sa ngayon, walang sinumang tao ang nakatukoy sa mga yugto o mga panuntunan ng gawain ng Diyos. Kung nakaya nila, bakit hindi nakikilala ng mga relihiyosong tagapangunang yaon na ang Diyos ay kasalukuyang gumagawa sa paraang ito? Bakit napakakaunti ang mga tao na nakakaunawa sa realidad ng kasalukuyan? Mula rito ay makikita natin na walang nakakaunawa sa gawain ng Diyos—ang mga tao ay maaari lamang gumawa ng mga bagay-bagay ayon sa paggabay ng Kanyang Espiritu, subali’t hindi sila maaaring basta mahigpit na maglapat ng mga tuntunin sa Kanyang gawain. Kung iyong kukuhanin ang larawan at ang gawain ni Jesus at ikukumpara ito sa kasalukuyang gawain ng Diyos, ito ay gaya lamang ng mga taong Judio na itinataas si Jesus sa ideya ni[a] Jehova. Hindi ba ang pagdurusang ito ay isang kawalan? Kahit si Jesus ay hindi nakaalam kung ano ang magiging gawain ng Diyos sa mga huling araw; ang tanging nalaman Niya ay na ang kailangan Niyang tapusin ay ang gawain ng pagiging napako sa krus, kaya paano malalaman ng iba? Paano nila malalaman kung anong gawain ang gagawin ng Diyos sa hinaharap? Paano bubuksan ng Diyos ang Kanyang plano sa mga tao, na nasakop ni Satanas? Hindi ba iyan ay kahangalan? Ang tinutulutan ng Diyos na malaman mo at maunawaan ay ang Kanyang kalooban. Hindi Niya tinutulutan na pag-isipan mo ang Kanyang panghinaharap na gawain. Ang kailangan lamang nating gawin ay paniwalaan ang Diyos at paggawa ng mga bagay-bagay ayon sa Kanyang paggabay, praktikal na pagtangan sa tunay na mga kahirapan, hindi pinahihirap ang mga bagay-bagay para sa Diyos o nagsasanhi ng kaguluhan para sa Kanya. Dapat lamang tayong sumulong at gawin ang dapat nating gawin—hangga’t nakakapanatili tayo sa loob ng kasalukuyang gawain ng Diyos sapat na iyon! Ito ang landas kung saan kayo ay Aking ginagabayan. Tayo ay dapat magpatuloy sa pagsulong, at hindi pakikitunguhan nang di-nararapat ng Diyos ang isa man sa atin. Sa huling taóng ito ng inyong kagila-gilalas na mga karanasan kayo ay nakatamo ng maraming dakilang mga bagay; Ako ay naniniwala na hindi ninyo ito masyadong didibdibin. Ang landas kung saan kayo ay Aking pinangungunahan ay ang Aking gawain, Aking panánagutan, at ito ay itinalaga ng Diyos matagal nang panahon upang tayo ay maitadhanang makarating sa ganito kaláyò, hanggang sa ngayon—na nakaya nating gawin ito ay ating malaking pagpapala, at kahit na hindi naging madali ang daan, ang ating pagkakaibigan ay walang-hanggan, at ito ay magpapasalin-salin sa mga kapanahunan. Kung ang mga iyon man ay katuwaan at tawanan o kalungkutan at mga luha, lahat ng mga iyon ay bumubuo sa ating magagandang mga alaala! Marahil ay dapat ninyong malaman na wala Akong maraming araw para sa Aking gawain. Napakarami Kong mga proyektong gawain, at hindi Ko kayo masasamahan nang madalas. Ako ay umaasa na mauunawaan ninyo Ako—dahil ang ating orihinal na pagkakaibigan ay pareho pa rin. Marahil isang araw Ako ay muling magpapakita sa harap ninyo, at Ako ay umaasa na hindi ninyo pahihirapin ang mga bagay-bagay para sa Akin. Matapos ang lahat, Ako ay naiiba sa inyo. Naglalakbay Ako sa palibot para sa Aking gawain, at hindi Ko ginugugol ang Aking buhay sa pag-aaksaya ng oras o panahon lamang sa mga hotel. Kung paanuman sa inyo, basta ginagawa Ko ang dapat Kong gawin. Ako ay umaasa na ang mga bagay-bagay na ating pinagsamahan sa nakaraan ay nawa’y maging bulaklak ng ating pagkakaibigan.

Maaaring masabi na ang landas na ito ay Ako ang nagbukas, at mapait man o matamis, napangunahan Ko ang daan. Na nakaya nating magpatuloy hanggang sa kasalukuyan ay sanhi lahat ng biyaya ng Diyos. Maaaring may mga nagpapasalamat sa Akin, at maaaring may mga dumaraing laban sa Akin, nguni’t wala sa mga iyan ang mahalaga. Ang nais Ko lamang makita ay na makamit kung ano ang dapat makamit sa grupong ito ng mga tao. Ito ay nararapat na ipagdiwang. Kaya, Ako ay walang hinanakit laban sa mga dumaraing laban sa Akin; ang tanging nais Ko ay matapos ang Aking gawain sa pinakamabilis na paraang posible upang ang puso ng Diyos ay makapahinga sa lalong madaling panahon. Sa sandaling iyon wala na Akong dadalhing anumang mabigat na pasanin, at mawawala na ang mga alalahanin sa puso ng Diyos. Kayo ba ay handang makipagtulungan sa isang mas mabuting paraan? Hindi ba’t ang paggawa sa gawain ng Diyos ay mas mabuting layunin para sa ating mga pakikibaka? Tunay na maaaring masabi na tayo ay sumasailalim sa di-mabilang na mga paghihirap at dumanas ng lahat ng mga kagalakan at mga kalungkutan sa loob ng sakop ng panahong ito, at sa pangkalahatan, ang pagganap ng bawa’t isang tao ay naging halos pasado. Marahil sa hinaharap ay mayroong mas nakasisiyang gawain na kinakailangan sa inyo, subali’t huwag mananahan sa mga iniisip tungkol sa Akin; basta gawin ang dapat ninyong gawin. Ang kailangan Kong gawin ay halos naroon na, at Ako ay umaasa na kayo ay magiging tapat sa lahat ng sandali at na kayo ay hindi mangungulila kaugnay sa Aking gawain. Dapat ninyong malaman na naparito lamang Ako upang tapusin ang isang yugto ng gawain, tiyak na hindi para gawin ang buong gawain ng Diyos. Ito ay isang bagay na kailangan ninyong unawain. Huwag magkakaroon ng anumang iba pang mga palagay tungkol dito. Ang gawain ng Diyos ay nangangailangan ng marami pang mga daanan upang matapos; hindi kayo maaaring laging umaasa sa Akin. Marahil ay nakita ninyo matagal na noon na ang Aking ginagawa ay isang bahagi lamang ng gawain; hindi nito kinakatawan si Jehova o si Jesus. Ang gawain ng Diyos ay nahahati sa maraming yugto, kaya huwag maging masyadong mahigpit. Habang Ako ay gumagawa dapat kayong makinig sa Akin. Ang gawain ng Diyos ay naging iba sa bawa’t isang kapanahunan; hindi ito nananatiling pareho, at hindi ito katulad ng parehong lumang awitin na inaawit. Mayroon Siyang gawain na akma sa bawa’t yugto at ito ay nagbabago kasabay ng mga kapanahunan. Kaya yamang ikaw ay naipanganak sa kapanahunang ito, dapat kang kumain at uminom sa mga salita ng Diyos at basahin ang Kanyang mga salita. Ang araw ay maaaring dumating kung kailan ang Aking gawain ay nagbabago at kayo ay dapat na magpatuloy ayon sa nararapat ninyong gawin. Hindi maaaring magkaroon ng mga mali sa gawain ng Diyos. Kung paano man nagbabago ang mundo sa labas, ang Diyos ay hindi maaaring magkamali at ang Kanyang gawain ay hindi maaaring magkamali. Ito ay ganito lamang na kung minsan ang lumang gawain ng Diyos ay lumilipas at ang Kanyang bagong gawain ay nagsisimula; gayunpaman, hindi maaaring masabi na dahil ang bagong gawain ay sumapit ang lumang gawain ay mali.Iyan ay isang kamalian! Ang gawain ng Diyos ay hindi masasabing tama o mali, maaari lamang sabihin na ito ay nauuna o nahuhuli. Ito ang gabay para sa paniniwala ng mga tao sa Diyos at ito ay walang-pasubaling hindi maaaring ipagwalang-bahala.