Tagalog Christian Songs | Buhay ng Tao'y Lubusang Isinailalim sa Pagiging Kataas-taasan ng Diyos

Tagalog Christian Songs
Buhay ng Tao'y Lubusang Isinailalim sa Pagiging Kataas-taasan ng Diyos

I

Kung ang isang tao ay

naniniwala lamang sa kapalaran

ngunit 'di sapat ang kaalaman,

kung ang isang tao'y

naniniwala lamang sa kapalaran

ngunit walang pagkakilala,

kung ang isang tao'y naniniwala lamang sa kapalaran

ngunit walang pagpapa-sailalim,

di matanggap pagiging kataas-taasan ng Manlilikha

sa kapalaran ng sangkatauhan,

ang buhay nila ay magiging isang trahedya,

ang buhay nila ay mawawalan ng saysay,

buhay nila'y mawawalan ng kabuluhan,

di sila mapapasailalim sa Kanyang dominion,

di nila kayang maging nilalang

sa tunay na kahulugan ng kasabihan,

at ikasiya ang pagsang-ayon ng Manlilikha.

Tagalog Christian Music | "Paano Pinamamahalaan ng Diyos ang Lahat ng mga Bagay"

Tagalog Christian Music | "Paano Pinamamahalaan ng Diyos ang Lahat ng mga Bagay"

I

Mula sa iyong pagsilang at pag-iyak sa mundong ito,

inumpisahan mo'ng gawin ang iyong tungkulin.

Sa plano’t ordinasyon ng Diyos, tungkulin ay tinanggap mo,

at ang paglalakbay mo sa buhay ay sinimulan.

Anumang nakaraan o paglalakbay sa iyong hinaharap,

walang makakaalpas sa pagsasaayos ng kalangitan,

at walang may hawak ng kanilang tadhana, 

pagkat Diyos lamang ang namumuno sa lahat ng bagay.

Mga Pagbigkas ni Cristo ng mga Huling Araw | "Diyos ang Pinagmulan ng Buhay ng Tao" (Sipi 3)

Mga Pagbigkas ni Cristo ng mga Huling Araw | "Diyos ang Pinagmulan ng Buhay ng Tao" (Sipi 3)

Sabi ng Makapangyarihang Diyos: "Mula ng sandaling isilang kang umiiyak sa mundong ito, sinimulan mo nang gawin ang iyong tungkulin. Ginagampanan mo ang iyong papel ayon sa plano ng Diyos at sa pagtatalaga ng Diyos. Sinimulan mo ang paglalakbay ng buhay. Anuman ang iyong kinagisnan at anumang paglalakbay ang nasa iyong hinaharap, walang maaaring makaligtas sa pagsasaayos at pagkakaayos na inilaan ng Langit, at walang sinuman ang may kontrol ng kanilang kapalaran, sapagkat Siya lamang na namumuno sa lahat ng bagay ang may kakayahan ng naturang gawain.

Tagalog Christian Music Video 2018 | "Umaasa ang Diyos na Makilala at Maintindihan Siya ng Tao"

I
Mula sa unang ugnayan ng Diyos sa sangkatauhan, 
nagbubunyag na Siya sa kanila
ang kakanyahan, ano Siya't anong mayro'n Siya,
patuloy, walang tigil.
Kung ang tao sa mga kapanahunan ay makakita o makaintindi,
Diyos ay nangungusap at gumagawa
upang ipakita Kanyang disposisyon at kakanyahan.
Kailanma'y di kinubli, tinago,
nilabas nang walang reserbasyon,
diwa at disposisyon ng Diyos, Kanyang persona't pag-aari,
ay bunyag sa Kanyang gawa at ugnayan sa sangkatauhan.

Christian Music Video | Ang Lahat ng Nilikha ng Diyos ay Dapat Mapasailalim sa Kanyang Kapamahalaan

I

Lahat ng bagay nilikha ng Diyos,

kaya ginagawa Niya lahat ng nilalang

mapasailalim ng Kanyang paghahari,

at pasakop sa Kanyang kapamahalaan. 

Inuutusan N'ya lahat ng bagay,

kinokontrol sila sa mga kamay N'ya.

Mga buhay na nilalang, kabundukan,

mga ilog at tao dapat sumailalim sa Kanyang paghahari.

Lahat ng bagay sa himpapawid at sa lupa

dapat sumailalim sa Kanyang kapamahalaan. 

Lahat kailangan magpailalim na walang pagpili.

Ito ang atas ng Diyos at Kanyang awtoridad, awtoridad.

Salita ng Diyos | Ang Ikadalawampu’t-apat na Pagbigkas

Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos | Salita ng Diyos | Ang Ikadalawampu’t-apat na Pagbigkas

  Dumarating ang Aking pagkastigo sa lahat ng mga tao, gayon pa man ay nananatili rin itong malayo mula sa lahat ng mga tao. Bawa’t buhay ng bawat tao ay puno ng pag—ibig at pagkamuhi sa Akin, at wala kahit isa ang kailanma’y nakakilala sa Akin-kung kaya sala sa lamig at sala sa init ang saloobin ng tao sa Akin, at wala itong kakayahan sa pagiging-normal. Gayunman ay parati Kong inalagaan at iningatan ang tao, at mapurol lamang ang kanyang isipan kaya wala siyang kakayahang makita ang lahat ng Aking mga gawa at maunawaan ang masigasig Kong mga hangarin. Ako ang nangungunang Isa sa gitna ng lahat ng mga bansa, at ang pinakamataas sa gitna ng lahat ng mga tao; hindi lamang talaga Ako kilala ng tao. Sa maraming taon, nanirahan Ako sa kalagitnaan ng tao at naranasan ang buhay sa mundo ng tao, gayon pa man lagi niya Akong ipinagsawalang-bahala at itinuring Akong katulad ng isang nilalang na nagmula sa kalawakan. Bunga nito, itinuturing Ako ng mga tao na katulad ng isang banyaga sa daan dahil sa mga pagkakaiba sa disposisyon at wika. Ang damit Ko rin ay tila masyadong kakaiba, at bilang resulta, walang lakas ng loob ang tao para lapitan Ako. Diyan Ko lamang nararamdaman ang kalungkutan ng buhay sa kalagitnaan ng tao, at diyan Ko rin lamang nararamdaman ang kawalan-ng-hustisya sa mundo ng tao. Lumalakad Ako sa kalagitnaan ng mga dumadaan, pinagmamasdan ang lahat ng kanilang mga mukha. Ito ay parang nabubuhay sila sa kalagitnaan ng isang karamdaman, bagay na nagpupuno ng kalungkutan sa kanilang mga mukha, at sa gitna ng pagkastigo, na pumipigil sa kanilang paglaya. Iginagapos ng tao ang kanyang sarili, at ibinababa ang kanyang sarili. Sa harapan Ko, karamihan sa mga tao ay lumilikha ng maling palagay tungkol sa kanilang mga sarili sa gayon ay maaring mapuri Ko sila, sadyang nag-aanyong kahabag-habag sa harap Ko ang karamihan sa mga tao sa gayon ay maaring makakuha sila ng tulong mula sa Akin. Sa Aking likuran, nililinlang at sinusuway Ako ng lahat ng mga tao. Hindi ba tama Ako? Hindi ba ito ang diskarte ng tao para manatiling buhay? Sino na ang kahit kailan ay nabuhay ng mas matagal kaysa sa Akin? Sino na ang kahit kailan ay nagtaas sa Akin sa gitna ng iba? Sino na ang kahit kailan ay nagapos sa harapan ng Espiritu? Sino na ang kahit kailan ay naging matatag sa kanilang patotoo sa Akin sa harapan ni Satanas? Sino na ang kahit kailan ay nagdagdag ng pagiging-totoo sa “katapatan” nila sa Akin? Sino na ang kahit kailan ay inalis ng malaking pulang dragon dahil sa Akin? Sumapi na ang mga tao kay Satanas, mga bihasa sila sa pagsuway sa Akin, sila ang mga may-likha ng pagsalungat sa Akin, at sila ay mga nagsipag-tapos sa pakikipagtawaran sa Akin. Para sa kapakanan ng sarili niyang tadhana, naghahanap ang tao dito at doon sa lupa; kapag kinakawayan Ko siya, nananatili siyang walang-pandama sa Aking pagiging-napakahalaga at patuloy siya sa “pananampalataya” sa kanyang pagsandig sa kanyang sarili, ayaw niyang maging isang “pasanin” sa iba. Mahalaga ang mga hangarin ng tao, gayunman walang kaninumang mga hangarin ang kailanman ay ganap na nakamit: Gumuguho silang lahat sa harapan Ko, bumabagsak nang tahimik.